Эй!!! беларускія браты, я звяртаюся да вас,
Палітыкі, даўно забылі пра нас.
Памерці рана - вось наша доля,
Я ужо даўно, не адчуваю у сэрцы боля.
У сваіх ідэях - я сірата,
У маёй душы толькі цемра і пустата.
Ямы і кочкі на жыццёвай дарозе,
На свабоде, так сама як у астрозе.
У нашых дамах, нас катавалі,
Із усёй краіны, руіны збудавалі.
Усё!!! у народа а-да-бралі,
І толькі, пакуты і здекі нам далі.
Ворагі ніколі нас не шкадавалі,
Нават кіраунікі, свОй народ знішчалі.
Адабралі наш герб, адабралі наш стяг……
Бел-Чырвона-Белы – гэта нішцяк!!!
Зараз кроў на траве, і гэтаму мы рады, (красно-зелёный флаг)
Патрыётаў стала мала,
Усюды здраднікі і гады!!!
Пра сумленне даўно, усе ужо забылі,
Смярцямі родных, мы за гэта адплацілі.
У сваёй жа краіне, беларусы як чужыя,
Стратілі палітыкі якасті людскія.
Кандыдаты у дэпутаты, крычаць, што дабрадзеі,
Пасля ізбірання, ператвараюцца ў зладзеі.
Беларусь – гэта край мой родны,
Я прайду праз усе няўзгоды,
Мой родны кут, каб быу свабодны!!!
Беларусь!!! я стаю на каленях прад табою,
З апушчай галавою, на твары са слязою!!!